شاید در هيچ زمانی و مکانی، علم و قدرت همزاد و همنشین يکديگر نبوده اند که هم اکنون در حکومت اسلامی هستند. اگر در نظامهای استثماری، قدرت و امتیازات بر بنیان مالکیت در ثروت، به ويژه ثروت تولیدی- قرار گرفته اند، در نظام ولايتی- فقاهتی تصاحب علم و دانش پيش شرط کسب قدرت و امتياز و جایگاه ارجح در جامعه است. اگر چه    همه ی علوم راهی بقدرت برند، همچنانکه منقدین اخیر در غرب در واقع معتقدند عقل و خرد انسان در اهداف خود شکست خوده است و نه تنها به سعادت و آزادی انسان نیانجامیده است بلکه بطور موذیانه ای در خدمت قدرت در آمده است. اما، آن علم که در اینجا از آن سخن میرانیم، علمی است بسيار ويژه، نه بمعنای اخير: کشف قانونمندي های طبیعت، شناخت پدیده ها بطريق مشاهده، تجربه و آزمون،  بلکه بمعنای علم و آگاهی است به اراده و امیال خداوند یکتا و یگانه، اراده و امیالی که در کتاب قرآن بازتاب یافته است، آگاهی برمز و رموز زبان و سخن خدائی که خویشتن را آلله نامیده است و فهم قواعد و قوانینی که برای چگونه زیستن و بودن بشر به رسول خود، ابلاغ نموده است، پدیده ای که اروپا در قرون وسطی درگیر آن بود، دورانی که با تاریکی و سیاهی همراه بود.

انتخاب آزاد - دیدار سرگئی شویکو وزیر دفاع روسیه از ایران و اعلام «توافق پیرامون رفع مشکل سامانه دفاع موشکی اس ۳۰۰» و همچنین امضاء یک قرارداد همکاری نظامی، حرکت طراحی شده ای است که با هدف تاثیر گذاری بر روند مذاکرات اتمی صورت گرفته و در نهایت میتواند خروج پرونده اتمی ایران از بن بست را بجای ادامه مذاکرات مستقیم تهران- واشنگتن در گرو توافق مستقیم روسیه و آمریکا قرار دهد.
طی تازه ترین اظهار نظر پیرامون روند مذاکرات اخیر اتمی مابین ایران و آمریکا در ژنو، جواد ظریف بعد از انجام بازدید از سه کشور اروپایی اعلام داشت که رسیدن به توافق اتمی در ماه بهمن سال جاری امکان پذیر خواهد بود.
از سوی دیگر سرگئی ریابکف معاون وزیر خارجه و عضو ارشد تیم مذاکره کننده روسیه نیز امکان رسیدن به توافق اتمی مابین گروه ۱+۵ و ایران را تا ماه مارس سال جاری امکان پذیر پیش بینی کرده است. بین دو تاریخ مورد اشاره تفاوت زمانی چندانی به چشم نمیخورد.

پایبند به آزادی بیان، منشور جهانی حقوق بشر و جدایی دین از حکومت. من با تمام توانم همراه و یاور شهروندان جهانِ متمدن هستم که امروز در کانون اشاعه فرهنگ آزاد اندیشی ازجمله در دفتر «شارلی هبدو»، توسط تروریست های اسلامگرا در معرض ترور و تهدید کور قرار گرفته اند . در گسترۀ جهان برای دفاع از آزادی بیان نمی توان مرزهای ملی تصور کرد. امروز در بخشهایی از جهان متمدن، میلیونها شهروند آزادمنش پا بمیدان پیکاری گذاشته اند که هدفی مگر پاسداری از آزادی بیان و قلم و همزیستی دوستانۀ با جهانیان ندارند.

درآمد

در ابتدا قصد داشتم مطلبی در باره فاجعه چارلی ابدو بنویسم و در باره ابراز احساسات و اظهار مواضع برخی ایرانیان به ویژه آنها که اسلام را جدا از امر سیاست به حیطۀ تصور خود راه نمی دهند ، با وجود این ـ لابد برای رضای خداـ گاهی هم از دموکراسی و مردم سالاری و جامعه مدنی و اصلاح امور مُلک دم می زنند .

و نیز در باره اعلام مواضع شرمناک و توسری خوردۀ برخی از هم وطنان عزیز بگویم که روزگاری سری در اوراق لنین و لبی به خمره مارکس یا دستی بر آتش انقلاب جهانی داشته بوده اند و ازین رو هم در حوزۀ سیاست و هم در بستر اندیشه جایگاهی رفیع تر از عوالم آن گروه نخستین برای خود قائل اند ، اما مواضع آنان در برابر تروریسم اسلامیستی با گروه نخستین سنخیتی غیر قابل انکار دارد و به زحمت می توان میان افکار یا داوری های این دوگروه تفاوت چشمگیری یافت!
باری جای شکرش باقی ست که همۀ آنان دست کم در حیطۀ نظر ، تروریسم و خشونت اسلامیستی را محکوم می کنند ، و از قاتلانی بیزاری می جویند که هیئت تحریریۀ نشریه فرانسوی را با بربریتی خاص اسلامیسم خشونت ورز بی منطق ، کشتار کرده ونویسندگان و کاریکاتوریست هایی را با نعرۀ « الله اکبر» به قتل رسانده اند که بعضی از آنها 50 سال سابقهء تصویر گری داشتند و حاصل کار آنها تاریخ مصور و طنز آمیز جامعۀ فرانسه و جهان به شمار می رفته است ، همچون کابو و ولینسکی و شارب از بزرگان کارتون و کاریکاتور جهان در قرن بیستم بوده اند .

ترور روزنامه نگاران پاریس، بار دیگر ضرورت نقد اسلام سیاسی، روشنگری و تاکید بر ضرورت دفاع بی قید و شرط از آزادی بیان و حق همگان در انتقاد، نقد و نفی "مقدسات" را بمیان کشید.

تهاجم اسلامگرایان به ازادی بیان در قلب اروپا، روح باجگیرانه، نفی گرایانه و دگراندیش ستیزانه اسلام سیاسی را به نمایش نهاد و فرصتی فراهم شد دور از هرگونه محافظه کاری، افکار عمومی جهانیان را با گوهر اسلام سیاسی آشنا ساخت و نیز تجربه تاریخ 1400 ساله اسلام در ایران را بعنوان سند بربریت، دگراندیش ستیزی و ناسازگاری اسلام سیاسی با پلورالیسم فرهنگی – دینی روشن کرد.