سازمان دیده بان حقوق بشرروز پنجشنبه 26 فوریه 2015 در گزارشی اعلام کرده است که : " نیروهای مسلح حکومت خودگردان کردستان عراق « پيشمرگه » از بازگشت اعراب عراقی ساکن در شهرهای نینوا و اربیل به منازل قبلی شان ، به بهانه واهی همکاری آنها با گروه "دولت اسلامی" داعش، جلوگيری وبه اقدامات تبعیض آمیزعلیه اهالی عرب زبان آن بخش مبادرت نموده است."
نبايد فراموش کرد که اقدام به اين اعمال ضدانسانی وبه ظاهر تنبيهی از سوی حاکميت اقليم درمورد غيرکردزبانانی است،که همانند بخش بزرگی از شهروندان کردعراقی و درطی فعاليت های تروريستی داعش « دولت اسلامی » به ترک خانه، آشيانه و شهرروستای شان مجبور شده و اينک شوربختانه و بدين ترتيب اجازه بازگشت به منازل و کاشانه خود را نداشته و گاه مسکن شان از سوی مسئولين،غيرقانونی دراختيار خانواده های کرد عراقی قرارداده شده است.
بنظرميرسد،حاکميت دراقليم قصد دارد با طرد ساکنين عرب زبان از مناطق کردنشين، فرمانفرمائی خود را بر پاره ای از شهرهای اشغال شده اخيربرای هميشه تثبیت و برقرار نمايد.

آیا براستی هم اکنون میدانیم که بکدام سوی  رهسپاریم، پس از گذشت 36 سال تحت یوغ حکومت اسلامی، حکومتی که مظهر آن آیت الله ها، فقها و علما و نهایتا ولایت است؟ یا هنوز سر اندر یافتن پاسخی هستیم که چگونه بدینجا رسیده ایم، همان جایی که اینروزها یکبار دیگر جشن رسیدن بدانجا را برپا میکنیم، همان جا که حیران و سرگردانیم که آیا باید گریه سر دهیم و یا بخندیم؟ البته چگونه شد که چنین گردید، افسوس که بجای در آغوش کشیدن استقلال و آزادی، با اسلام به حجله زفاف رفتیم و در بند و به اسارت کشانده شدیم، بحثی است پایان ناپذیر و تاکنون دلایل بسیاری برای آن یافته اند، از استبداد شاهی و مماشات با قشر روحانیت و مراجع تقلید گرفته تا  فقر و عقب ماندگی و از همه مهمتر نقش امریکا و کشورهای اروپائی.
بعضا، این سوال را مطرح کنند که مگر میتوان عمیق ترهم در چاهی که در آن فرو افتاده ایم، فرو رفت؟ آن کدام چاهی ست که در برابرش، این چاه عمیق، چاله ای بیش نیست؟ آری، ما بسوی چاهی بس بسیار عمیقتر روانیم، چاهی که بوی گند ش روح را از تن خارج میسازد، ما هنوز به  اسلام ناب محمدی، اسلام اصیل و راستین، جامعه ای اسلامی، ، جامعه ای  تک کتابی نرسیده ایم. در آن راه گامهای بلندی برداشته شده است.

ایران گلوبال - در یک دهه گذشته همواره تلاش شده تا چهره سه ارتجاع نشان داده شود و نقش بازدارنده و مخرب انها در ایجاد همبستگی ملی ایرانیان و نیز تخریب و تحریف دستاوردهای ملت ایران فاش گردد. 37 سال است که پان اسلامیست ها در ایران بقدرت رسیده و از موضع اسلام به نفی هرآنچه رنگ و بوی غیر اسلامی دارد، پرداخته اند.

اسلامگرایان بر این باورند که تاریخ ما با تهاجم اجداد سیدعلی خامنه ای و سید روح الله خمینی و .. آغاز شده است و مصمم هستند تا تاریخ پیش از مصیبت اسلام و اسلامگرایان در ایران را از حافظه ملت ایران پاک کنند. آنهاد با تحریف و نفی ایرانیت، قصد دارند افکار پلید خود را در اذهان بخش های نااگاه جامعه تزریق کنند و شعور ملت ایران را تا حد فهم اسلامگرایان حاکم تقلیل دهند.

تهاجم اسلامگرایان از دانشگاهها و مراکز تولید اندیشه اغاز شد، تا با قلع و قمع اندیشمندان کشور، راه ترکتازی را باز کنند. پس از نسل کشی دهه 60 و  کشتار و قتل عام فله ای فرزندان ایران، کشور دچار شوک، ضربه و خونریزی مغزی گشت و اکنون پس از دو دهه، بار دیگر خود را بازیافته است.

روز آنلاین - قاسم سلیمانی فرمانده نیرو های قدس سپاه که این روزها رسانه های نزدیک به نظامیان تهران تلاش میکنند از او رستم دستان و ناپلئون منطقه بسازند، در تازه ترین اظهار نظر پیرامون فتوحات برون مرزی خود اظهار داشته: امروز می بینیم که انقلاب اسلامی به سراسر منطقه از بیروت تا عراق و از سوریه تا یمن و شمال آفریقا صادر شده است. پاسدار سلیمانی بعد نتیجه می گیرد : "نفوذ" ما در منطقه در حال افزایش است.

جغرافیایی که قاسم سلیمانی به عنوان "مناطق نفوذ" جمهوری اسلامی عرضه می کند به نحوی شگفت انگیز قابل انطباق با جغرافیایی است که مناطق استقرار داعش را ترسیم می کند-با این تفاوت که سلیمانی بجای "جنوب لبنان" که منطقه حضور شیعیان در لبنان است، از بیروت پایتخت آن کشور یاد کرده که عمدتا در اختیار سنی ها است.

در حقیقت نقشه "مناطق نفوذ" جمهوری اسلامی تصویری است از خطوط مقابله شیعیان با سنی ها در کشور های مسلمان منطقه. بر این نقشه البته باید بحرین را نیز افزود که ظاهرا قاسم سلیمانی به آن اشاره ای نداشت شاید با این انگیزه که برادران قدرتمند سعودی را خشمگین تر نسازد.