آنچه در نهاد می گذرد
پیوستن به نهاد مردمی
عضویت افراد در نهاد مردمی به سه صورت پشتیبانان حقیقی ، پشتیبانان حقیقی درسایه و یا پشتیبانان مستعار می باشد.
هم میهنان ساکن در ایران فقط می توانند به عضویت مستعار نهاد مردمی در آیند.
برای خواندن راهنمای ثبت عضویت اینجا کلیک کنید
شعر
دل خوش به آن ِ کیستی ؟
دل خوش به آن ِ کیستی ؟ بر خود نگر در تن درآ
بگشا کلاف ِ پیله را ، با عزم ِ برچیدن در آ
این موج ِ بی رهبر تویی ، در صحنه بازی گر تویی
هر کو کند بردر ، تویی ،پس خود به تابیدن در آ
داس ِ ستم بر جان زده ، بر رد ِ هر پیمان زده
آشوب را دامن زده ، بر نفی ِ شوریدن در آ
خود پای بست ِ خانه شو ، دور از صف ِ بیگانه شو
بیگانه را بیگانه شو ، در بحر ِ پالیدن در آ
آن حزب ِ یاری گر کجا ؟ آن یار ِ در سنگر کجا ؟
آن دستک و دفتر کجا ؟ خود شو به روییدن در آ
ادامه مطلب...ایـران!
اشاره:
شعر«ایران» درسال۱۳۵۴ سروده شده و باصدای شاعر در آوازهای تبعیدی نیز بازنشر یافته است.
نگاهِ تاریخی و تصویرپردازی های شعر در اشاره به حملۀ مغول ها،یادآورِ کشتارهای هولناکِ اخیر در «نیزارهای ماهشهر» و دیگر«کوچه های عاشقِ نیشابور»است.
ای سرزمين شرقیِ من!
ايران!
اسطورۀ تطاول وُ توفان!
ای زنده در حماسۀ اشعار!
ای پايدار!
پريشان!
(در خيلِ خون و
خنجر و
خاکستر)
ایران من!
بر صخره های ستُرگ خراسان
روحِ بلند وُ خستۀ «عطار»1 را می بينم
که هراسان
در ردائی از عرفان
و با حنجره ای از خون وُ خنجر
می خوانَد:
– « چنگيز!
چنگيز!
رخصتی!
رخصتی!
از کوچه های عاشقِ نيشابور
آرام و رام
گذر کن!
اين کوچه های ملّت مغلوبی است
کز لاله های پریش –
پریشان ترست
وز هق هقِ هميشهء گريه اش
ديوار باستانیِ«نُدبه»2
می لرزد
چنگيز!
رخصتی!
رخصتی!
از کوچه های عاشقِ«نيشابور»
آرام و رام
گذر کن!
سیمای نهاد مردمی
سیمای نهاد مردمی هر سه شنبه و آدینه در فیس بوک بطور زنده اجرا و همزمان از رادیو نارمک پخش می شود
سه شنبه ها و آدینه ها این برنامه از ساعت 12 نیمروز غرب امریکا برابر با 21 اروپای مرکزی در فیس بوک نهاد مردمی بطور زنده پخش می شود و برنامه های سه شنبه ، ساعت چهار پس از نیمروز بوقت غرب امریکا برابر با یک بامداد چهارشنبه اروپای مرکزی از شبکه جهانی پارس نیز پخش می شود.
https://www.facebook.com/NahadMardomi
برای آگاهی از ساعات بازپخش برنامه از تلویزیون پارس در ایران ، اروپا و امریکا و آدرس یوتیوب اینجا کلیک کنید.
سپاسگزاری از آقای چارلی وایمرز نماینده سوئد در پارلمان اروپا
|
هیات مدیره دکتر بهرام آبار |
 |
یکم دسامبر2019
آقای وایمرز گرامی ،
به نمایندگی از کنگره رهائی ایران ، صمیمانه می خواهم از سخنان فصیحانه شما که در هفته گذشته در پارلمان اتحادیه اروپا در حمایت از ملت مظلوم ایران و علیه رژیم استبدادی و جهادی اسلامی بیان فرمودید سپاسگزاری نمایم.
خیزش اخیر مردم ایران نشانه انفجار بزرگی در جامعه ایران است که معتقدیم به زودی به سقوط رژیم جنایتکار، فاسد و ستمگر آخوند در ایران منجر می شود.
با وجود گزارش رسانه ها مبنی بر این که خیزش های اخیر فقط به دلیل افزایش قیمت نفت در ایران است، لیکن آنها نتیجه مستقیم 40 سال سوء مدیریت و ظلم رژیم جمهوری اسلامی است که به بیکاری زیاد در بین جوانان ایرانی و سایر بخش های جامعه ایران، بالارفتن بهای مواد غذایی و کالاهای دیگر، رشوه و فساد در بین حاکمان رژیم، فرماندهان سپاه و بسیج، روحانیون و اعضای خانواده آنها و غارت ثروت ملی ایران منجر شده است. طی چهار دهه گذشته ، روحانیون غیرمنتخب، بافت فرهنگ و جامعه ایرانی را نابود کرده اند.
خیزشِ مردم و نیازهای آن
*اعتراضات آبان ماه فصل تازه و درخشانی درمبارزات آزادیخواهانۀ مردمِ ایران است و آنرا از تمام خیزش های پیشین ممتاز و متمایز می سازد.
*کسانی که ماهیّت شبه فاشیستی رژیم اسلامی را ندیده می گیرند و آنرا با رژیم های سابقِ لهستان و چکسلواکی مقایسه می کنند،مردم بی دفاع را طعمۀ اشرار وُ ازاذل وُ اوباش می سازند.
* مردمِ گرسنه و بی پناهی که بادست های خالی توسطِ نیروهای سرکوبگررژیم به خاک وخون می افتند،بایدمطمئن شوندکه ازحمایت های سیاسی،مالی و تدارکاتی برخوردار خواهند بود.
***
6آذرماه1398/ 27نوامبر2019
هنوز در شوکِ سرکوب خونین تظاهرات مردم هستم که همسرم ویدئویِ مرغ سحر را می گذارد و مرا هم به دیدن و شنیدنِ آن دعوت می کند:
راستی وُ مهر وُ محبّت فسانه شد
قول وُ شرافت همگی از میانه شد
از پیِ دزدی، وطن وُ دین بهانه شد
صدای سوختۀ قمر به اینجا که رسید،چشم هایم«آب»ی شد و چیزی درمن شکست چنانکه ازاتاق بیرون زدم و…
بیانیه شاهزاده رضا پهلوی به مناسبت خیزش آبان‌ماه ۹۸
هم‌میهنانِ مهربان و دلاورِ من،
خیزشِ دلاورانه، میهنی و حق‌طلبانه‌یِ شما در دی‌ماه ۹۶، در قعرِ زمستانِ چهل‌ساله‌یِ جهالت و فلاکتِ تحمیلیِ آن، سرفصلِ نوینی بود در تاریخِ معاصرِ ایران. نویدی که پایانِ شبِ سیه نزدیک است و سرزمینِ ما آبستنِ بهاری نو در عمرِ پُر فراز و نشیبش. با خیزشی که به نمادین‌ترین شکلی از گوهرشادِ مشهد آغازشد، تمامِ چارچوب‌هایِ تحلیلیِ استخوان‌پوکیده در هم شکسته شدند و چارچوبی نوین جایگزینِ تحلیل‌هایِ عقیم شد. دی‌ماه ۹۶ می‌رفت تا در تندبادی از خواستِ برحقِّ شما، طومارِ نظریه‌پردازانِ شکست و وکلایِ اهریمن را در هم بپیچد.
کمتر از دو سال پس از آن خیزشِ ملی، تهی‌دستانی که همه‌چیزشان را ربوده‌اند، گام‌به‌گام با زنان و جوانان، از کلان‌شهر و شهر و شهرستان به پا خاستند تا حماسه‌ای نو بیآفرینند. تهرانی به یاریِ شهرستانی رفت، کُرد به کمکِ آذری، خوزستانی به مَدَدِ شیرازی و گیلانی... و بار دیگر در تاریخِ میهن، در سرزمینِ سیاه‌جامگان و خرّمدینان، بهزادان و بابکان، ایران در خیزشی سراسری، در ایستادگی‌اش در برابرِ دشمن، با قیامِ خود دوباره ملّی شد، از کران تا کران، از کردستان تا خراسان، از شمال تا جنوب. ترسان و لرزان‌تر از همیشه، ضحّاکِ زمانه مرگِ خود را در افق می‌بیند. بیتِ فساد در حالِ فروپاشی است. میرغضب‌هایش وحشت‌زده‌اند، دزدانش سراسیمه. گرفتار در شن‌هایِ روان، منزوی در جهان، منفور در ایران، تبهکاران، بیمناک‌تر از همیشه‌اند. هیبتِ کاذبِ نظامی که همه‌چیزش را از دروغ ساخته بود، در کمتر از دو سال، لُخت و نمایان شد، طالِحی فاسِق و عُریان. دروغی که به نام مستضعفان از ایمانِ مردم پیراهنِ عثمان دوخت و کشوری را غصب کرد تا برای بقایِ خود، مستضعفان را به رگبار ببندد. آبانِ ۹۸ ناقوسِ مرگِ تبهکاران را چنان به صدا در آورده که طنینِ آن کماکان در چهارگوشه‌یِ جهان به گوش می‌رسد. طنینی که بیش‌از‌پیش در اذهانِ سیاستمداران با این پرسش همراه شده که چگونه میتوان برای سقوطِ اجتناب‌ناپذیرِ جمهوریِ اسلامی آماده شد؟
ناقوس مرگ نظام بصدا در آمده است!
سخنانی از امام خمینی در رسانه های اینترنتی در آبان ماه 88 انتشار یافت که در آنزمان گفته میشد، هیچگاه در زمانی که ایراد گردید پخش نشد. باز پخش آن سخنان شاید هم که زیاد تصادفی نبود. چرا که رژیم دین، برهبری فقیهی که در تحصیل اجتهاد وامانده بوده است، در همان نقطه عطفی از حکومت دین قرار گرفته بود که امام "مقدس" بمناسبت آن این سخنرانی را ایراد کرده بود. آن نقطه عطف، بحرانی بود سیاسی که نفس حکومت تازه تاسیس دین را گرفته بود، بحرانی که درون مایه دین را در حالیکه بر اریکه قدرت جلوس یافته بود، بمنصه ظهور میرساند. یعنی که در شرایطی که دین و قدرت در تاریخ کشور و، حتی در تاریخ اسلام پس از نزدیک به سی سال حکومت " خلفای راشدین،" برای نخستین بار باهم یکی و یگانه و یا در یکدیگر ادغام گردیده بودند. دین، قدرت و قدرت دین شده بود، بدشواری کسی میتوانست یکی را از دیگری جدا سازد، و یا بتواند بگوید در چه نقطه ای دین آغاز و یا پایان میگیرد، و یا مسئولیت و مدیریت با دین است و یا قدرت، رویدادی که نظم جهان را دگرگون ساخت.
بجرات میتوان گفت، دینی که مظهر آن امام خمینی بود، فقیهی برخاسته از حوزه های علمیه، دینی نوظهور بود: دین "اسلام ناب محمدی،" دینی که دیگر در عبادت و یکتا پرستی، زهد و تقوا و رسیدن به مرتبه "اجتهاد" و دوری از آلودگی های جهان مادی، بویژه وسوسه قدرت خلاصه نمیشد، دینی که هرگز مجبور نبود، به شیوه "رسالت،" شمشیر بر کشد و سر مخالفین و معترضین را بر زمین افکند. چنین تصور و یا برداشتی، کم و بیش، تصور و برداشتی بود، هر چند اشتباه آمیز، همگانی و در آن بحث و جدلی نبود.
رخداد یک انقلاب
به وجود آوردن یک انقلاب که متکی به ایجاد جنبش سراسری و مردمی است به طور علمی درقالب مداری تعریف میشود که پتانسیل های ملی را به عنوان منبع قدرت با تکیه بر عوامل موثربراندازی (آلترناتیو یا هدف جایگزین) بتواند به جریان درآورد. در دوره کنونی ویژگی ها و امتیازات یک آلترناتیو بی اغراق متکی به جریان های رسانه ای است. استمرار در پویش و تداوم اهداف یک آلترناتیو بارز در جریان های رسانه ای بی شک جنبش مردمی و انقلاب را در پی خواهد داشت. اما پیش از آن بایستی بر ویژگی های یک آلترناتیو بارز آگاه بود، آن را شناخت و آن ها را به صورت همزمان فعال نمود.
ویژگی های یک آلترناتیو موثر و کارا در جریان یک براندازی
برای موفقیت این آلترناتیو تمامی ویژگی ها به صورت یک مولتی سوییچ بایستی به صورت همزمان و توامان اعمال گردند.
عدم فعال ماندن حتی یک سوئیچ مانع از برقراری مدار می گردد.
راه حل با در کنار هم قرار گرفتن سوئیچ های دارای ویژگی های یگانه یا در مدار قرار گرفتن یک مولتی سوئیچ خواهد بود.
توطئه خارج کردن «جنگل های هیرکانی» از فهرست جهانی یونسکو
چهل سال است که حکومت اسلامی به عناوین مختلف میراث فرهنگی، تاریخی و طبیعی ایرانزمین را ویران و یا نابود کرده است. یکی از عملیات این حکومت که به ويژه در دوران حسن روحانی گسترش پیدا کرده، خصوصی سازی بناهای تاریخی و محوطه های طبیعی و واگذاری یا فروش آن به سرمایه دارهای وابسته به حکومت بوده است. این سرمایه دارها نه تنها هیچ دانش و آگاهی از مسایل میراث فرهنگی و تاریخی ندارند، بلکه بیشتر قصدشان سودجویی از این میراث است. قصدی که آگاهانه یا ناآگاهانه (همانطور که در چهل سال گذشته بارها اتفاق افتاده ) به ویرانی یا نابودی این آثار می انجامد.
سکوتِ از سر ترس کوشندگان و علاقمندان میراث فرهنگی از یک سو، و عدم شناخت و آگاهی اکثریت مردمان ایران از اهمیت این آثار (به دلیل کمبود آموزش) سبب شده که حکومت و وابستگان سودجویش با وقاحت و گستاخی بیشتری دست به عملیات سودجویانه ی تخریبی خودشان بزنند.
نقدی بر رادیو فردا: حیاط خلوت اصلاح طلبان و ملی مذهبی ها
در طی ده روز گذشته اکثر رسانه های فارسی زبان برونمرزی رسالت ژورنالیستی خود را به نحو احسن انجام دادند. با کمی ارفاق, این جمله را شاید بتوان تا حدی در مورد رادیو فردا نیز به کار برد. اما بر خلاف بقیه رسانه ها, زاویه نگاه اصلاح طلبی و بعد ملی مذهبی گزارشات و تحلیل های رادیو فردا و بخصوص باندبازی جناحی و فرقه گرایی شیب دار این رسانه بسوی مفسرین و به اصطلاح کارشناسان تحلیلگر عمدتا اصلاح طلب و ملی مذهبی که عقبه روزنامه نگاری در نشریه های رسمی جمهوری اسلامی داشتند, آن را از بقیه رسانه های فارسی زبان متمایز می سازد. اگرچه در مورد نقدناپذیری و نابردباری نسبت به منتقدین شاید بتوان آن را در لیگ ناروادارتلویزیون من و تو, و تلویزیون مذهبی و تکفیری کلمه قرار داد.
نگارنده شخصا هیچگونه مشکلی با رادیو فردا نداشته و انتصاب مدیر محترم فعلی این رسانه را صمیمانه به او تبریک گفتم. زیرا او را بمدت سالهای مدیدی در لندن می شناختم و بارها میهمان برنامه های او در بی بی سی فارسی بوده ام. لهذا مشکل و معضل اساسی فرد و یا افراد, حتی در سطح مدیریت بالا نیست. بلکه گرفتاری رفتاری در ساختار معیوب و جهت دار رادیو فردا است که بیش از ١٧ سال پیش بعنوان بخش فارسی رادیوی رسمی دولت آمریکا با بکارگیری طیف بخصوصی از خبرنگاران درونمرزی اصلاح طلب کار خود را آغاز کرد. و اینجاست که می گویند خشت اول چون نهد معمار کج, تا ثریا می رود دیوار کج!
سپاس به آن ها که عطر آزادی خواهی را دوباره در وطنمان پراکندند
یکبار دیگر خروش حق طلبانه ی صدها هزار تن از مردمان هوشیار و شجاعِ سرزمین مان، باورمندان به حقوق بشر جهان را به تحسین واداشته است.
می گویم مردمان هوشیار و شجاع، زیرا در جوامع دیکتاتوری فقط بخش کوچکی از مردمان هوشیار و شجاع هستند، بخش بزرگتر به دلایل شناخته شده ای به مرور از هوشیاری و شجاعت تهی می شوند.
این دلایل از جاه طلبی، خودپرستی، منفعت طلبی و سودجویی گرفته تا فقر و بدبختی و ناآگاهی جوامع زیادی را در طول تاریخ گرفتار عقب ماندگی کرده، و حتی گاه نام سرزمین هایی را از نقشه ی جهان پاک کرده است.
در واقع می شود گفت تنها سرزمین هایی توانسته اند از بحران های ویرانگر و نابود کننده بگذرند و زنده بمانند که قهرمانانی از خود گذشته داشته اند، قهرمانانی با نام و بی نام که با هوشیاری و شجاعت درست در لحظه های حساس سرزمین شان به پا خاسته و با حق طلبی یاد گمشده ی آزادی را زنده کرده اند. یادی که بازتاب اش چون معجزه ای عظیم بیدادگران را هراسان، خواب آلودگان را بیدار، دردمندان و رنج دیدگان را هوشیار، و عاشقان را به حرکت در می آورد و سرزمینی را که در لبه ی سقوط قرار دارد، دوباره در ریل های زنده بودن و به فردا اندیشیدن می اندازد.
| بازدید کننده گرامی، نوشته های هم میهنان که در این تارنما منتشر می شوند، در راستای آگاهی رسانی و باور و احترام به آزادی اندیشه و بازتاب آزاد آن است و بیانگر مواضع و دیدگاه های نهاد مردمی نیست و همواره نویسندگان پاسخگوی نظرات خود خواهند بود. |
