سروده سعید عبداللهی (س. ع. نسیم)
ز سر می‌رود خوابِ نوشین من
تو و ماه و پروین به بالین من
به پایت گذارم سراپای عشق
ز اندیشه‌ی پاك و پویای عشق
شكیلای نام تو آذین شعر
سرود ستاره، نشید سپهر
نگارا تو ای سرو زیبای من!
غم و سور و مهرت دل‌آرای من
جمال تو و طاق مینای تو
بر و بومِ مه‌سا و زیبای تو
چو گلبرگ جان سو به سو می‌كشم
به دور جهان كو به كو می‌كشم
همه عمر گل وقف باغ تو باد
هزاران ستاره چراغ تو باد
به آهنگ و شعر و ترانه‌ی رود
همه تار و پودم تو را می‌سرود
تو انگشتری زمین را نگین
تو را خواهم آزاد و فخر زمین…
