کوروش کلهر
۲ ژوئن ۲۰۲۵ – اردیبهشت۲۵۸۴
جمهوری اسلامی طی سال‌ها نشان داده که بقای خود را نه صرفاً بر سرکوب فیزیکی، بلکه بر کنترل روانی و ذهنی جامعه استوار کرده است. یکی از ابزارهای اصلی این جنگ روانی، سناریوی تکراری و برنامه‌ریزی‌شده «حمله قریب‌الوقوع اسرائیل و یا آمریکا» به ایران است. ترفندی که هر بار همزمان با بالا گرفتن اعتراضات داخلی، بحران‌های سیاسی، یا فشارهای بین‌المللی فعال میشود.
اما هدف واقعی این ترفند چیست و چگونه می‌توان آنرا خنثی کرد؟
در ظاهر، این رژیم با پخش اخبار و شایعات درباره حمله قریب‌الوقوع اسرائیل می‌خواهد خود را در موقعیت یک قربانی مظلوم !! نشان دهد که در آستانه جنگ قرار گرفته است. اما در عمق ماجرا چند هدف همزمان را دنبال میکند. با هر بار انتشار شایعه جنگ و سپس عدم وقوع آن، رژیم ذهن مردم را شرطی میکند تا به این نتیجه برسند که هیچ چیز تغییر نمی‌کند و فشار خارجی همیشه فقط در حد حرف باقی می‌ماند. در نتیجه مردم به تدریج از امید به تغییر دلسرد می‌شوند.
با القای خطر جنگ، رژیم سعی میکند مردم را از قیام و اعتراض بازدارد. پیام غیرمستقیم آن ساده است، اگر علیه ما قیام کنید، کشور به میدان جنگ تبدیل و آینده شما از امروز هم بدتر خواهد شد.
در بحبوحه اعتراضات، تورم، فساد، ورشکستگی اقتصادی و شکاف حاکمیت، راه‌اندازی موجی از شایعات جنگی می‌تواند نگاه مردم را از مسائل داخلی به تهدیدهای خارجی منحرف و به رژیم فرصت تنفس موقت بدهد.
رژیم با استفاده از این حربه سعی میکند تا در سطح بین‌المللی خود را قربانی اقدامات خصمانه خارجی معرفی و حامیان غربی و نهادهای حقوق بشری را از حمایت از اپوزیسیون بازدارد.
رژیم جمهوری اسلامی به خوبی می‌داند که فشار داخلی روز به روز سنگین تر و فاصله حاکمیت از جامعه به شکاف خطرناکی رسیده است. در چنین وضعیتی، بهترین ابزار بقاء برای رژیم دیگر نه زور نظامی صرف، بلکه تخریب ذهنی مردم است. به همین دلیل با هر نشانه ای از اعتراض، بلافاصله شایعه حمله نظامی فعال تا جامعه را به وضعیت بلاتکلیفی، تردید و بی‌عملی بکشاند.
برای خنثی کردن این جنگ روانی، مردم داخل کشور و نیروهای خارج از کشور می‌توانند اقدامات مؤثریبرای خنثی کردن این جنگ روانی انجام دهند.
مردم باید بدانند که این اخبار جعلی، بخشی از جنگ روانی رژیم برای ناامیدسازی آنان است. با هر بار شنیدن چنین اخباری، به جای وحشت، باید به یاد آورند که رژیم از شدت فشار بر بدنه نظامش به این تاکتیک ها پناه آورده است.
باید به جامعه یادآوری کرد که سقوط این رژیم بیش از هر عامل خارجی، به قدرت اراده و اتحاد خود مردم بستگی دارد. هیچ نیروی خارجی جای حرکت مردم را نمی‌گیرد.
رسانه‌های مستقل، اپوزیسیون و نخبگان سیاسی باید با هر موج شایعه جنگ، به‌سرعت روشنگری و افشاگری کنند و سناریو را برای مردم تشریح ، تا جنگ روانی رژیم برضد خودش مورد استفاده قرار گیرد.
در فضای بسته رسانه‌ای داخل ایران، وظیفه شهروندان آگاه بر پایی شبکه‌های کوچک و امن اطلاع‌رسانی در بین خانواده‌ها، دوستان و همکاران شان و ارائه تحلیل‌های درست به جای شایعات دروغ است.
اپوزیسیون خارج از کشور باید این سناریو را برای دولت‌ها و رسانه‌های غربی شفاف و قابل قبول کند، تا رژیم نتواند از بازی قربانی‌نمایی و شهادت طلبی برای کاهش فشارهای بین‌المللی سوءاستفاده کند.
بازی جنگ روانی، آخرین پناه حکومت درمانده جمهوری اسلامی است و هر بار که رژیم متوصل به ابن ترفند میشود، در واقع بوضوح فریاد میزند که:
رژیم پوشالی ما در تنگنا ، وتنها روزنه باقی مانده در گمراه و نا امید کردن بیشتر جامعه و توصل به جنگ های روانی است.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این نوشته، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع نهاد مردمی را منعکس نمی‌کند.