ابوالفضل محققی
این ملت گرفتار غم نان است .گرفتار سفره خالی .گرفتار در بازی خطرناک حکومتی که غم مردم ندارد .حکومتی که برای بقای خود از هیچ جنایتی روی گردان نیست.
ملت در سقوطی آزاد بدرون سیاه چاله ایست که خمینی دهانه آنرا در روز ورودش در بهشت زهرا گشود. مغاکی بس تاریک، بس عمیق که روزی احزاب و گروه های سیاسی چشم دوخته بر اتحاد شوروی آن زمان بر آن نام خط امام نهادند. دهانه آن را با تئوری های مشعشع خود آذین بستند! کشمکش حکومتیان فاسد برای قبضه قدرت را نام نبرد “که برکه”نهادند.چشم برتحجر ،عقب ماندگی و استبداد قرون وسطائی حاکم در وجود خمینی و حکومت ولائی او بستند! هرکس که اندک شکی در این بازی کثیف حکومتی کرد بعناوین مختلف انگ زده از دایره خود بیرون افکندند.
بر آزادی خواهان مهر لیبرال کوبیدند .اعدام های سران حکومتی زمان شاه را امری لازم برای پالایش جامعه از سلطنت و سلطنت خواهی قلمداد کردند و خواهان تداوم اعدام ها توسط فردی دیوانه و معلوم حال که خمینی در کنارش گرفته بود!شدند.در تداوم خود رشته ای دیگر بنام اصلاح طلبان حکومتی بر آن افزودند .چرا که هنوزبعد این همه جنایت وویرانی ظرفبت اصلاح پذیری در او می بینند.
امروز ما محصول همان خشت اولی هستیم که روز نخست توسط خمینی و اکثریت جریان های سیاسی و مردم نا آگاه وآرزومند بهشت ادعائی خمینی نهاده شد.
جریان های سیاسی که هنوز قادر نیستند بتمامی از اشتباهات خود انتقاد کرده و با نگاهی منصفانه به نیم قرن حکومت پهلوی و عمل کرد آن چه مثبت و چه منفی نگاه کنند وراه آینده را با نتیجه گیری منصفانه و تلاش برای امر وحدت در مبارزه با رژیم هموار سازند.
بدبختی جریان های سیاسی گرفتار شدن در دنیای خاکستری تئوری های عاریتی و نیم بندی است که با خود خواهی و توهم تئوریسین بودن خود را اقناع میکنند.حکم صادر می نمایند ! مدال بر سینه هم می آویزند. اما قادر بدیدن درخت شاداب زنذگی در سیمای جوانان و نسلی که خوشبختانه مثل آنها گرفتار در باور های خشگ نیستند نمی باشند!
این جریان ها در رثای جنبش مهسا می نویسند .از مبارزه نسل جوان در زیر شعار “زن ،زندگی ،آزادی ” دفاع می کنند .اما در عمل مشخص .که نمود آن چیزی جزتلاش برای ایجاد وحدت درصفوف مخالفان رژیم نیست! سنگ اندازی می کنند.
افراد و جریان های سیاسی که هنوز بعد چهل سال قادر به باز خوانی و نگاه دقیق به راه رفته خویش و تبعات حاصل از دگم اندیشی تاریخی ،سنتی و شرطی شده خویش نیستند .
هم از این روست که بیانیه ها و نوشته هایشان فاقد صراحت وروشنی لازم برای عمل واقعی در مبارزه سیاسی است. فاقد شهامتی است که یک فرد یا سازمان سیاسی باید باپوست انداختن هر اندازه مشکل از خودآن را بدست بیاورد.زنگار از ذهن بسته خویش بر عکس تصوری که از خود دارد بزداید با روشنی وصلابت از واقعیتی دفاع کند که جریان زندگی ومبارزه نسل جوان پای در میدان نهاده پیش روی هر مبارز دلسوخته وطن و مردم می نهد.
دردا ودریغا که هنوز بخش زیادی از توان اندک مانده این افراد وجریان ها نه تنها صرف مبارزه با جمهوری اسلامی وتلاش برای یک ائتلاف وسیع نمی شود .بلکه در گیر پیدا کردن راهی برای خنثی کردن افکار عمومی که آرزوی برگشت به دوران قبل از انقلاب را دارند می گردد .
جریان هائی که با منقاش درون گند وکثافت حکومت می گردند تا چهره ای درون آن بیابند که اندک بوی ولو بظاهر اصلاح طلبی داشته باشد تا اورا علم کنند.
هم از این روست که تمام قد روبروی حاکم جابر وجبار نمی ایستند ودست به افشای “آقا زاده در آب نمک خوابانده”شده حاکم نمی زنند.
بافت فکری آنها بگونه ای است که همخوانی بیشتری با این “آقا زاده “مخفی شده در پشت پرده که در عمده جنایت های صورت گرفته توسط رژیم دست داشته،دارند !تا فردی مانند شاهزاده رضا پهلوی که مورد قبول بخش وسیع مردمی است که بشدت از انقلاب صورت گرفته متنفرند وخواهان بازگشت به دوران پهلوی هر چند بصورت آرزو!
چرا که نیم قرنی بر آن گذشته است.جهان امروز در جای دیگری ایستاده است. اما نیم قرنی که پرده از چهره اسلام حکومتی و مراجع شیعه ونقش حکومت های به اصطلاح مردمی که قدرت خود را نه از مردمان فرهیخته و تلاش گر بلکه از پائین ترین لایه های اجتماعی ،لومپن ها واین الوقت فرصت طلب می گیرد بر داشت . زمان در ظرف عیار سنج خود فرق خر مهره با لعل را مشخص کرد .حال نوع انتخاب ماست که فرق بین گوهر فروش بودن یا پیله ور بودن ما را مشخص می کند. همین !
برگرفته از ایران گلوبال
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این نوشته، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع نهاد مردمی را منعکس نمی‌کند.