سروده محمد پارسی
چاقو فقط ابزار بود؛
قاتل واقعی،
سال‌هاست در سایه نشسته
و با عددها می‌کُشد؛
با نرخ تورم،
با قیمت دلار،
با وعده نان و فردا…
الهه را فقر کُشت،
نه فقر بی‌گناه؛
فقرِ ساخته‌شده،
تحمیل‌شده،
محاسبه‌شده،
فقرِ حاصل از بی‌کفایتی،
و بی‌وجدانی و …
الهه نام یک دختر نیست
نامِ یک ملت است؛
ملتی که زیر فشار زندگی
نفس‌نفس می‌زند
و بعضی وقتها
در همین نفس آخر،
قبل از اینکه بمیرد
با آرزوهایش زنده به گور می‌شود
الهه کشته نشد
افشا شد
مثل رازی سرکوب‌شده
که ناگهان دهان باز می‌کند
و تمام زشتی‌های را
بر ملا می‌سازد
و نام الهه‌ها از دیوارهای این شهر
پاک نخواهد شد
تا روزی که سکوت کرده‌ایم
آنهم به مصلحت…
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این نوشته، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع نهاد مردمی را منعکس نمی‌کند.