سروده کیومرث سیاه
پیشکش به بازماندگان جانباختگان جنبش «زن، زندگی، آزادی» که جان باختند ولی جاودان در قلب ایراندوستان زنده می‌مانند
به مزارم منِشین، مویه مکُن!
که نمُردهاستم من
منم آن آهوی مشگین که خرامد در دشت
منم آن شاپَرَکِ نرم وُ سبکبال
به گلزار به گشت
یادگاری زِ خدانوراستم*
به مزارم منِشین، وِرْد مخوان!
که نمُردهاستم من
رهنوردی* به دیارِ عشقم
پای افشان وُ به شادی برخیز
در ره عشقِ وطن همچو مجید*
شادمان زنده‌ی جاوید‌استم
به مزارم تو سیه‌پوش میا!
که نمُردهاستم من
به سپهرم بنگر
یادگاری زِ کیان‌ام*
چو کمانِ رُستَم**
رنگ وُ وارنگ استم
به مزارم منِشین، مویه مکُن!
که نمُردهاستم من
چشم بُگْشا، تو مرا خواهی دید
به هر آنجا که نشانی
زِ زن وُ زندگی وُ آزادی‌ست
بی گُمان شاهدِ جاوید استم
------------------
* خدانور لجه ای، مجیدرضا رهنورد، و کیان پیرفلک از جانباختگان جنبش «زن، زندگی، آزادی»
**کمانِ رُستم اشاره به رنگین کمان کیان است.
