سروده مسعود آذر
یار منم یار منم مُلک سپهدار منم
خانه برانداز تویی خانه نگهدار منم
زیر منم زبَر منم چشمه ی پر گهر منم
بیشه ی شیران ژیان مرز گرانبار منم
دشت ِ من و تخت شهان کوه ِ من وتاج کیان
دانه بود خاک جهان خرمن و خروار منم
زخم زدی زنده شدم تازه و تابنده شدم
کُشتی و پاینده شدم میهن بیدار منم
ریشه تویی تیشه منم خون ترا شیشه منم
دیو ستم پیشه تویی چشم ترا خار منم
قامت گل دار زدی گل به لجنزار زدی
پیکر منفور ترا آتش ِ رگبار منم
باز دگر زمان رسد دولت جاودان رسد
باز نگونسار تویی رستم و سالار منم
خاکم و جاوید شدم شیرم وخورشید شدم
چشمه ی امید شدم نقطه و پرگار منم
نام من ایران ِ کهن جان جهان در کف من
تن همه سر سر همه تن عالم اسرار منم
