سروده رضا بی شتاب
از پلشتی شیخ را باشد نژاد
همچو شبکورانِ اهریمن نهاد
کارِ شیخان دشمنی با روشنی ست
بیخ و بُن سوزاندنِ هر گُلشنی ست
دین تان آیین تان پوسیده پِی
ننگ بر بنیادِ بی بنیادتان
خنجرِ خونین به دستِ رهبرست
مرگ بر جلاد باد و مرگ بر شیاد باد
دخترِ جاویدِ ایران یاد باد
کارِ شیخان دشمنی با روشنی ست
ریشۀ بی ریشه شان اهریمنی ست
خیمۀ دوزخ به پا کردی شگفت
دشمنی با شادی و آزادگی!
شیخ یعنی دشنه و پرخاش و مرگ
رهبری خائن صفت مزدورِ دیو
رهبری منفور در چنگالِ ریو
رهبرِ اوباش،شیخانِ دَبَنگ
سفره ها از خونِ مردم کرده رنگ
سُبحه و تسبیح و دستارت دروغ
خشمِ خاموشان کنون آتشفشان
جز فریب و فتنه از شیخان مباد
از لجنزارِ زمین شیخی مزاد
کارِ شیخان دشمنی با روشنی ست
پیشه و اندیشه شان در کُودنی ست...
خونِ خورشیدست در جانِ زنان
کِی توانی کُشت خورشیدِ دَمان
ای زلال ای زن شکوهِ بیکران!
ای زن، ای آیینۀ خشم و شعور
«آیتِ»نفرت کِشان در ژرفِ گور
ای زن و ای روشنی،ای کهکشان
روسری ها را به آتش دَرفکن
بند و زندانِ زمان در هم شکن
زنانِ سرزمینِ ایران؛ ستایش انگیز و شگفت و با شکوه اند... درود به زنانِ آزاده و بزرگ و بزرگوارِ ایرانزمین که جهان از آنان؛ آزادی و زندگی می آموزد...خیزشِ خروش و خشمتان خجسته و پاینده باد...
زن زندگی آزادی
