ایمیل دریافتی
چه چیز این اعدامها برایتان عجیب است که اینگونه برافروخته اید؟
کجای این قتل ها برایتان خارج از روال طبیعی خود بوده است که اینگونه نفس در سینه هایتان حبس شده است و بغض در گلوهایتان؟
نکند از مردان خدا انتظار داشته اید که احکام دین را بخاطر چند جوان حالا هرچقدر زیبا و رشید و لطیف تعطیل کنند؟
نکند انتظار داشته اید که روحانیانی که حتی فرزندان خویش را برای رضای خدا کشته اند ، بخاطر فرزندان مردم، از دستورات خدا سرپیچی کنند؟
برادران و خواهران عزیزم ،
آی آدمهایی که این چند روزه بخاطر مرگ جوانانتان ماتم گرفته اید و به سوگ نشسته اید،
اتفاقاتی که این روزها با آنها مواجه شده اید، در برابر آنچه در طول تاریخ بر این سرزمین گذشته است به شوخی مانند است، هنوز یک از هزار رحمت و عطوفت دین را نچشیده اید؟
هنوز از آنچه بر حلاج ها و سهروردی ها و رافضیان و قرمطیان رفته است بی خبرید؟
هنوز چه می دانید از میلیون ها انسانی که در طول تاریخ به نام خدا و در راه رضای خدا بی نام و نشانه کشته شدند؟
خدایی که به نامش و برایش هزاره هاست که مومنانش به فتوای کاهنان و کشیشان و روحانیان آدم می کشند و سرها به دار می برند.
قربه الی الله.
فرقی هم نمی کند یهودی باشد یا مسیحی یا مسلمان و خوارج و داعش.
الحکم الا لله.
از که و از چه می نالید؟
این روحانیت همانی روحانیتی است که تمام فرهنگ، هویت و باورهایتان را بر اساس گفته های او تنظیم کرده اید. همان هایی که به محض تولد فرزندانشان، در گوشش اذان می گویند، در تشییع مردگانشان قرآن می خوانند و روضه برپا می دارند و فاتحه می خوانند،
و قراردادهای ازدواج تان صرفا با خطبه های عقد آنهاست که اعتبار می یابد. قرادادی تا بدانجا محکم که حاضرید هر زنی را که از آن عدول کند سرش را کنار جنازه اش بگذارید.
شمایی که باورهای دینی و آموزه های روحانیت آنقدر در جسم و جانتان رسوخ کرده که در همان حالی که شعار زن، زندگی آزادی سر می دهید حاضر نیستید کوچکترین حق انتخابی به زنان و دخترانتان بدهید ، سهل است اگر بدانید بی اجازه تان به روی کسی خندیده اند، حاضر هستید بخاطر غیرت دینی و ناموس قبیله ای تان با افتخار آدم بکشید.
بیایید کلاهمان را قاضی کنیم: چند درصد مردان این کشور حق آزادی زنان را به رسمیت می شناسند؟ چند درصد مردمان این کشور از تعصب های قومی و مذهبی و نژادی خویش فراتر رفته اند؟
بی اغراق می گویم: درحالی دارید به نظام جمهوری اسلامی لعن و نفرین می فرستید که در درون هر کدامتان یک جمهوری اسلامی نفس می کشد. جمهوری اسلامی از آسمان نیفناده است در این سرزمین، همین مردمی که امروزه از فقر و فساد جانشان بر لب رسیده روزگاری نه چندان دور در حالی که در مسیر رفاه و پیشرفت بودند، بخاطر احساس غیرت و دفاع از ناموس زنان شان - که چرا باید حق آزادی پوشش داشته باشند و در سواحل بی لباس بگردند - انقلاب کردند و جمهوری اسلامی را بر سر کار آوردند. جمهوری اسلامی دقیقا از متن باورهای همین مردم سربرآورده است.
برخلاف تصور عموم، من هنوز نشانه ای نمی بینم از تغییر فرهنگ و باورهای مردم. هنوز هیچ نشانه ای نمی بینم از اینکه مردان بخاطر لباس کوتاه یا لبخندهای بلند زنانشان یا رابطه های جنسی دخترانشان پیش از ازدواج رگهای گردنشان باد نکند.
هنوز هیچ نشانه ای نمی بینم از اینکه بخاطر زیر سوال بردن باورهای دینی و قومی شان، دهانشان ازفرط خشم و غضب کف نکند. هنوز هیچ نشانه ای نمی بینم از اینکه برای زنانشان هم همان حقی را قائل بشوند که برای خود مسلم می دانند.
نسل جوان البته حسابش جداست و من حقیقتا تحسین می کنم آگاهی و شجاعتشان را.
و درچنین فضایی با چنین مردمی، از منظری فرامتنی هنوز برای تغییرات بنیادین زود است. خیلی زود است. چرا که اینجا خاورمیانه است و راه برای بازگشت دیکتاتوری های دینی ، باز.
هنوز باید چشمه های بسیار ببینید از مواهب دین تا از انقلابتان پشیمان نشوید.
فکر نکنید که جمهوری اسلامی صرفا یک نظام سیاسی است که با اسقاطش دنیایتان بهشت برین خواهد شد. جمهوری اسلامی در درون تک تک تمامی آدمهایی که حتی با همین نظام در جدل و جدالند، نفس می کشد و شعار زن زندگی آزادی تنها زنگاری است که ما در آیینه با حقیقت خویش روبرو نشویم.
خود را فریب ندهیم:
برای اینکه این چرخه خون و خشونت پایان یابد و جوانان زیبا و رشید این دیار یکی یکی بر دارها نروند و زنان آزادی و امنیت را با تمام وجود خویش حس کنند و به قول شروین برای رسیدن به یک زندگی معمولی: راهی نیست جز گذار تدریجی انسان از عصر دین به عصر آگاهی.
این گذار برای اروپاییان حدود پانصد سال طول کشید و هنوز هم پایان نیافته است، آن هم رهایی از مسیحیتی که تمام شعارهایش صلح و برادری بود تا رسد به اسلامی مملو از خرافات گردن زدنها و بیرحمی بی حد و حصر
