بابک سینا
خیزش مردم ایران برای براندازی رژیم جمهوری اسلامی به هفته یازدهم خود رسیده و اکنون زمان آن فرا رسیده است تا با بررسی مبارزات مردمی‌در درون مرز و برون مرز بتوانیم هر چه زودتر با دادن هزینه انسانی کمتر به هدف نهایی (براندازی رژیم جمهوری اسلامی) برسیم.
در برون‌مرز ما برای اولین بار شاهد بزرگترین گردهمایی‌های ایرانیان بودیم. در بیش از ۲۰۰ شهر جهان، ایرانیان در پشتیبانی مردم ستمدیده به خیابان‌ها آمدند. این کنش‌ها آنقدر چشمگیر بودند که دولت‌های خارجی را وادار ساختند تا به درخواست‌های مردم ایران گوش فرا دهند. درخواست همیشگی اپوزیسیون ایران از دولت‌های غربی تغییر سیاست‌های خود بر مبنای حقوق بشر است تا مناسبت اقتصادی سال‌های گذشته که تا همین امروز نیز در حال تحقق یافتن است . همچنین شاهد حمایت مردم سایر کشورها از مردم ایران هستیم . این نکته از آن جهت حائز اهمیت است که پتانسیل ما را دوچندان خواهد کرد تا مبارزات مردم ایران را به سمت جهانی شدن پیش بریم.
تفاهم مردم ایران با مردم جهان و دولت‌های غربی فشار سیاسی و اجتماعی بین‌المللی را بر رژیم منفور اسلامی بیشتر می‌سازد و شکافی در بدنه‌ی رژیم ایجاد خواهد کرد. این شکاف پیامد همبستگی یکپارچه ایرانیان است و بیانگر این واقعیت است که تنها استراتژی پیروز در برابر رژیم، همبستگی و کلام واحد ما است.
مشارکت همه‌ی جناح‌های اپوزیسیون در همایش‌های خیابانی در برون‌مرز نتایج چشمگیری برای مردم ایران به همراه دارد و نظام اسلامی می‌داند که ائتلاف اپوزیسیون ایران به معنای ضربه نهایی بر پیکر این جنایتکاران خواهد بود، ازین رو تلاش خواهد کرد تا از گسترش این همبستگی‌ها جلوگیری نماید و با ترفند‌های گوناگون در بین جناح‌ها نفاق بیافکند. استراتژی مهم امروز اپوزیسیون ایران در برون‌مرز باید فقط حفاظت از همبستگی اپوزیسیون باشد. این مهم در صورتی تحقق می‌یابد که ما هر چه سریع‌تر با تشکیل یک شورای سازماندهی متشکل از همه طیف‌های اپوزیسیون (ائتلاف بزرگ)، این توانایی را به دست آوریم تا دیسیپلین مورد نیاز برای پیروزی انقلاب مردم را فراهم کنیم. این ائتلاف بزرگ باید هواداران طیف‌ها را موظف سازد تا از سیاست‌های این ائتلاف پیروی کنند.
امروز وظیفه تاریخی، انسانی و ملی ما این است که با یک کلام سخن بگوییم و از هرج و مرج و دعواهای سیاسی گذر کنیم. استراتژی امروز ما باید ملی باشد تا جناحی. اولویت ما امروز باید سرنوشت ملت‌مان و مردم آن که هر روز در خون می‌غلتند، باشد نه جایگاه شخصی و سازمانی خودمان. هرج و مرج و دعواهای سیاسی سبب می‌شود تا زنجیره همبستگی ملی از هم گسسته شده و این بزرگترین عامل منفی است که از پیروزی ما بر رژیم جلوگیری خواهد کرد. درواقع بزرگترین مانع پیروزی ما، نفاق و تکروی‌های فردی و سازمانی است.
اگر ما امروز نتوانیم با هم برای خواست‌های مردمی به سمت تشکیلات سراسری در چهارچوب یک ائتلاف بزرگ برویم به ایران و انسانیت خیانت کرده‌ایم و در آینده از نسل ما به عنوان نسلی یاد خواهد شد که از این بزنگاه تاریخی بدست آمده جهت منافع ملی استفاده نکرده و آنرا به خاطر عدم بلوغ سیاسی از دست داده است.
اپوزیسیون با تشکیل این شورای سازماندهی می‌تواند از این مانع بزرگ عبور کرده و به رژیم جنایتکار فاسد اجازه ندهد با استفاده از این نقطه ضعف، شکاف در زنجیره همبستگی ایرانیان برون‌مرز ایجاد نماید . این تشکیلات زمانی مشروعیت خواهد داشت که متشکل از همه جریانات اصلی سیاسی باشد و تنها در اینصورت است که می‌توان کسانی را که خارج از سیاست‌های این ائتلاف خواسته و یا ناخواسته در راستای سیاست‌های مطلوب رژیم گام می‌نهند را منزوی ساخت.
به همین دلیل تشکیل چنین شورای سازماندهی نه تنها نقشه رژیم منفور اسلامی را که همانا ایجاد تفرقه در بین نیروهای اپوزیسیون است از بین می‌برد، بلکه حامل این پیام بسیار مهم و سرنوشت‌ساز برای ملت ایران خواهد بود که اپوزیسیون متحد با یک سخن واحد حامی شما در نبرد با رژیم جمهوری اسلامی است. رهاوردهای دیگر این راهکار سرنوشت‌ساز، دادن امید بیشتر به مردم در استمرار مبارزات می‌باشد. افزایش انگیزه مردم و تقویت روحیه ملی باعث به حرکت درآوردن بخش خاموش جامعه ایران علیه رژیم خواهد شد.
این استراتژی اصلی و برگ برنده اپوزیسیون است: حضور جمعیت میلیونی مردم در خیابان‌های کلانشهرهای ایران.
متاسفانه اپوزیسیون تا کنون نتوانسته جمعیت میلیونی را به خیابان‌ها بکشاند. بخش خاموش جامعه بی‌صبرانه منتظر سیگنالی از اپوزیسیون است تا وارد عرصه شود. این سیگنال همبستگی و کلام واحد اپوزیسیون در قالب یک ائتلاف بزرگ است که ما را وارد نبرد نهایی خواهد کرد.
برگ برنده ما در نبرد با رژیمی، که تا دندان مسلح و آماده قتل عام گسترده مردم در خیابان‌هاست، رویارویی میلیونی مردم با رژیم در خیابان‌ها است. بنابراین ما باید همه توان خود را در راستای این هدف به کار بریم تا قشر خاموش جامعه بیشتر به خیابان‌ها بیایند. این مهم هنگامی اتفاق خواهد افتاد که یک ساز و کار مشخص، سخن واحد و با ائتلاف اپوزیسیون وجود داشته باشد.
امروز این قشر خاموش در کلانشهرهای ما نگاه‌شان به سمت اپوزسیون است.
در نتیجه این ائتلاف اپوزیسیون است که باید از هرج و مرج کنش‌های سیاسی جلوگیری کند و هدفمند و پرتوان مردم را به تظاهرات میلیونی دعوت کند، صندوق‌های کمک را به وجود آورد، اعتصابات سراسری را سازماندهی کند و با گسترش روابط کانالیزه شده با دولت‌های خارجی فشار نابودکننده‌ای را بر رژیم اسلامی وارد سازد.
همبستگی و ائتلاف اپوزیسیون امروز ما پیروزی فردای ماست وگرنه دوباره ما یک بزنگاه تاریخی دیگری را از دست خواهیم داد. همه ما موظفیم در برابر خون‌های ریخته شده‌ی مهساها، ساریناها ، نویدها و صدها هزار جاویدنامان دیگر میهنمان، در برابر زنان و مردانی که در زندان‌های رژیم شکنجه می‌شوند، در برابر مادران و پدران داغدیده، در برابر کارگران و کشاورزان رنجیده، در برابر همه آن ستم‌ها و جنایاتی که بر ما در این ۴۳ وارد شده و در برابر وطن‌مان، به نام ایران و برای ایران دست در دست هم نهیم.
پیش به سوی ائتلاف اپوزیسیون؛ ۵ دقیقه به ساعت ۱۲ باقی مانده است.
برگرفته از کیهان لندن
