کیانوش توکلی
1- این جبش را باید تعریف کرد:
- طبق اخرین نظر سنجی ها حدود 90 در صدد مردم به اشکالی مخالف ویا از عملکرد نظام ناراضی هستند و یا مخالف جدی و خواهان سرنگونی هستند و در دل با جوانان کف خیابان هستند. ولی در ان شرکت نمی کنند
_ گمانه زنی ها نشان می دهد که حدود 1.2 در صد مردم در کف خیابان هستند ( یعنی حدود یک میلیون نفر) جبنش برای اینکه به اهداف خود برسد حداقل به اقلیتی ۳.۵ درصد نیاز من است_
_ در 88 حدود 3 درصد به خیابان ها آمدند و تظاهرات کاملا مسالمت آمیز و حتی شعار هم نمی دادند ولی سرانجام سرکوب شد
_سرود این جبش کنونی : کلمه "برای" ترانه ای ساخته شده با همین نام توسط "شیروین حاجی پور"خواننده ونسل جوان می باشد
_ جنبش نه مثل 88 کاملا مسالمت آمیز ونه مثل 30 خرداد 1360 مسلحانه و خشنونت آمیز و دفاع مشروع را پذیرفته است ( اگر بزنی می خوری )
_ شعار محوی زن زندگی ازادی است
_ این جبش درمجوعه خود مخالف نظام دینی است (خواهان سرنگونی ) شعار های تاکتیکی اش بنظر می رسد که لغو حجاب اجباری و لغو گشت ارشاد است
2_ کمبود های جنبش
_ رهبری چند گانه (رهبری داریم و به معنای دیگر رهبری مستقیم نداریم یک مرکز همکاری و هماهنگی احزاب و شخصیت های موثرمورد نیاز فوری می باشد)
هر خیزشی ، ریزشی را بدنبال دارد، عقل سلیم حکم می کند ؛ انقلابیون و مخالفین رژیم ؛ دست رد به سینه " ریزشی ها " نزنند و برعکس با شعار "فراموش نمی کنیم ولی می بخشیم" صفوف علی خامنه ای را هر روز نازک تر کنیم؛ وگرنه مردمانی که هنوز به میدان نیامدند و منتظر ند که چه خواهد شد؛ شاید هر گز به میدان نیایند و جنبش شکست بخورد
_ حمایت مالی از خانواده های شهدا و زندانیان سیاسی
_ پرهیز از خشنونت (فقط دفاع مشروع)
_ پرهیر ار برخورد های افراطی ؛ تفرقه اندازانه و سکتاریستی
_ یک جنبش در صورتی موفق تلقی میشد که طی یک سال از زمان اوج خود به طور کامل به همه اهداف خود دست یافته و این دستاورد نتیجه مستقیم فعالیتهایش باشد.
__ ولی این جنبش ما هنوز خواستهایش را تنظیم نکرده است فعلا سرورد این جنبش ترانه "شیروین حاجی پورو شعار محوری اش هم زن زندگی آزادی است
3_ از کار هایی که باید پرهیز کنیم
جنبش ما (در خارج از کشور) صلح طلب و متمدن است و اگربر خورد خشن با مخالفین ویا پلیس کنیم؛ مردم خواهند گفت که این ها اگر چنین هستند همان بهتر که جمهوری اسلامی بر سر کار بماند، و نکته ی آخر این که جمهوری اسلامی می تواند از این برخوردها سوءاستفاده کند و به وسیله ی عوامل اش چنین برخوردهایی را سازمان بدهد و حرکت اعتراضی مردم را بی اثر کند.
برخی مطالب مهم
بنابر یک نظریه، احتمال موفقیت اعتراضهای بدون خشونت دو برابر درگیری‌های مسلحانه است و مبارزاتی که تعداد شرکتکنندگان در آنها به ۳.۵ درصد از جمعیت کل رسیده، هرگز در ایجاد تغییر با شکست مواجه نشدهاند
به طور کل، احتمال موفقیت مبارزات مسالمتآمیز دو برابر مبارزات همراه با خشونت است. مبارزات بدون خشونت در ۵۳ درصد موارد به تغییر سیاسی منجر شدهاند و این در حالیست که ۲۶ درصد از اعتراضات خشن به هدف خود رسیدهاند.
از مجموع ۲۵ مبارزه بزرگی که این دو پژوهشگر رویشان مطالعه کردند، ۲۰ مورد مسالمتآمیز بودند و ۱۴ مورد از این مبارزهها هم به طور کامل به موفقیت رسیده بودند. به طور کل، مبارزات بدون خشونت، مردم را ۴ برابر بیشتر (۲۰۰ هزار نفر) از اعتراضات همراه با خشونت (۵۰ هزار نفر) به خود جذب کرده بودند.
در اعتراضات بدون خشونت محدودیتهای جسمی کمتری هم برای شرکتکنندگان وجود دارد. برای حضور در این مبارزات لازم نیست حتما سالم و روی فرم باشید. اما کارزارهای خشونتآمیز معمولا به جوانانی نیاز دارد که از نظر جسمی شرایط خوبی داشته باشند.
کمپینهای بدون خشونت با جذب حمایتهای گسترده مردمی، شانس بالاتری برای همراه کردن پلیس و نیروهای نظامی با خود دارند و اینها همان گروههایی هستند که دولت برای برقراری نظم به آنها وابسته است.
مقاومت‌های مسالمتآمیز دو برابر درگیری‌های خشونت‌بار با موفقیت همراه هستند، باز هم در ۴۷ درصد موارد با شکست مواجه شدهاند.
برگرفته از ایران گلوبال
