زنان سوسیالیست ۱۷ کشور جهان، ۱۱۲ سال پیش ۸ مارس را بعنوان روز زن برگزیدند و ۶۷ سال بعد مجمع عمومی سازمان ملل متحد، این گزینش را به رسمیت شناخت. در حالیکه در بسیاری از کشورها، زنان برای رفع هرگونه تبعیض و کسب حقوق ابتدایی و بشری خود مبارزات گسترده و خونینی را صورت میدادند، زنان ایران که سابقه ای ۱۵۰ ساله برای کسب آزادی، عدالت و مساوات دارند، به یمن اقدامات انسانمدارانه پادشاهان پهلوی، تا پیش از استقرار حکومت اسلامی، دستاوردهای مهمی در زمینه حقوق فردی و اجتماعی کسب کرده بودند.
با فرمان کشف حجاب رضاشاه بزرگ آزادی زنان ایرانی آغاز شد و فصل نوینی در تاریخ زندگی زن ایرانی گشوده شد. زنان ایران از آن تاریخ تا فتنه ۱۳۵۷ طی بیش از چهار دهه، با بهره گیری از حقوق و آزادی های دیگر و با حضور گسترده خود در جامعه، تحول اجتماعی بزرگی در جامعه رو به تمدن و ترقی ایران ایفا نمودند. در ۶ بهمن ماه ۱۳۴۱ با طرح منشور شش ماده‌ای انقلاب شاه و مردم از سوی محمدرضا شاه پهلوی و با دگرگون ساختن قانون انتخابات، زنان ایران یعنی نیمی از جمعیت کشور که طبق نظامنامه انتخابات مجلس شورای ملی در رده معلولان و دیوانگان به شمار می‌آمدند، شهروندانی آزاد به حساب آمدند و توانستند در تعیین سرنوشت خود و کشور برای نخستین بار پس از ۱۴۰۰ سال از یورش تازی ها، شرکت جویند. دستاورد اصلاح قانون انتخابات ایران، شرکت زنان در انتخابات و دارا شدن حقوق اجتماعی برابر با مردان، چه برای انتخاب شدن و چه برای انتخاب کردن بود. با تصویب قانون حمایت خانواده حقوق زنان ارتقا یافت. این قانون طلاق یک طرفه را لغو می‌کرد. چند همسری به سختی انجام می‌گرفت. زنها حق درخواست طلاق گرفتند و برای سرپرستی کودک نیز مادر به حساب آمد و کودک پس از طلاق یا درگذشت پدر به مادر سپرده شد و نه بر پایه قوانین اسلام به پدر بزرگ پدری و یا عمو.
با این سابقه و زمینه بود که زنان آگاه و آزادیخواه ایران، در مقابله با فرمان حجاب اجباری خمینی دروغگو و خدعه گر، بزرگترین تظاهرات علیه واپسگرایی را از ۱۷ اسفند۱۳۵۷(هشت مارس ۱۹۷۹) برگزار کردند. این تظاهرات علیرغم سردی هوا و بارش بی وقفه برف ۵ روز طول کشید. زنان شعار میدادند: "آزادی جهانی‌ست / نه شرقی‌ست نه غربی‌ست" و یا "ما انقلاب نکردیم / تا به عقب برگردیم" . شعارهای زنان فرهیخته و آگاه تهران نشان میدهد که قبل از احزاب و گروههای به اصطلاح روشنفکری ایران و بویژه گروه های چپگرا، زنان خطر استقرار ارتجاع و استبداد نعلین را احساس کرده بودند. از همان زمان تا کنون، زنان ایران شجاعانه و تحسین برانگیز علیرغم یورش ها و سرکوب های جمهوری اسلامی، اعم از زندان، شکنجه، تجاوز و قتل، مبارزات فردی و جمعی را برای به دست آوردن حقوق پایمال شده خود، در تمامی عرصه های زندگی فردی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، دادخواهی، فرهنگی، هنری و ورزشی بدون وقفه ادامه داده اند.
حاکمیت آخوندی و طرفداران و مزدورانشان در تلاش بی وقفه هستند تا به هر شیوه و روش ممکن از رسیدن زنان به حقوق قبلی شان جلوگیری کنند، روش‌هایی که اغلب با ضرب و شتم اولیه و سپس اتهامات واهی و حبس‌های طولانی مدت و انواع شکنجه فعالین مدافع حقوق زنان جلوه می نماید. علیرغم تمامی دستگیری ها و تحقیر ها و جریمه ها، زنان همچنان در خط مقدم مبارزه علیه جمهوری اسلامی قرار دارند و فریاد دادخواهی آنان هرگز فروکش نکرده است. بی راه نیست اگر بگوییم چراغ شعله ور مبارزه در جمهوری اسلامی، ابتدا با خیزش زنان آغاز شد و ۴۳ سال است که مشعل این خشم هرگز خاموش نشده و همین امر از زنان ایران پیشگامانی برای مبارزه ساخته است. هرگاه لازم بوده زنها بی مهابا در خیابان حاضر بوده اند، چه به صورت انفرادی و چه در تشکلهای کوچک و چندنفره. آنچه بدیهی ست مردان در مسیر مبارزه، همواره الگوی مقاومت زنان آزادیخواه را مد نظر قرار داده و پیش رفته اند.هرگاه چراغ مبارزه توسط مردان خاموش شد زنها ایستادگی کردند و ایران خانه را روشن نگاه داشتند با فریاد و اندیشه ی پرنورشان.
نهاد مردمی در سالگرد روز جهانی زن، با یادآوری و قدردانی از خدمات بشردوستانه پادشاهان پهلوی، به زنان و مادران ایرانی که برای دستیابی به جامعه ای عاری از تبعیض و بیعدالتی، مبارزه و دادخواهی میکنند، شاد باش می گوید و اطمینان دارد با خیزش های سراسری که در ایران آغاز شده و مردان و زنان دوشادوش هم در میدان ها و خیابانها، برای پایان انواع نابرابری ها و ظلم ها، و برکناری جمهوری اسلامی مبارزه می کنند، بزودی آزادی و رهائی ملت و سرزمین ایران از چنگال فرقه تبهکار اسلامی را جشن خواهند گرفت.
مارس ۲۰۲۲
نهاد مردمی
