منصور امان
همزمان با آنکه مُقاومت جامعه و در پیشاپیش آن، زنان میهن، ابعاد اجتماعی تری می یابد، راه حلهای حاکمان ج.ا نیز برای رویارویی با این تحوُل و بازگرداندن سُلطه خود ناهمگون تر می شود. «نظام» چونان پاندول بین تنگنای مصلحت خود و یا به بیان دیگر، هراس از جرقه خوردن خیزشی توفانی تر از شهریور و نیاز به بقا و داشتن اتوریته در نوسان است.
بازتاب این شرایط در سُخنان روز سه شنبه آخوند خامنه ای به خوبی پیداست. او در همان حال که تاکید کرد «حجاب مساله شرعی و قانونی است» و ایستادگی در برابر حجاب اجباری را به «دُشمن» و «دستگاه های جاسوسی دُشمن» مُنتسب کرد، بی درنگ هُشدار داد: «دُشمن با نقشه و برنامه وارد این کار شده، ما هم باید با برنامه و نقشه وارد بشویم. بدون برنامه و اینها، کارهای بی قاعده نباید انجام بگیرد.»
تاثیر سیاسی قرار گرفتن حاکمیت در برزخ و اجبار به تنظیم خود با روحیه و کُنش جامعه در این گُفته ها به روشنی پیداست. سُخنان «رهبر» خطاب به آن بخش از شُرکای قُدرت است که وحشت از پیشروی جامعه آنان را به تقلای مرگ انداخته و هر روز با ابداعی جدید و طرح سرکوبی شدیدتر به صحنه می آیند. اینان بدین وسیله شکافی که در دستگاه قُدرت بر سر چگونگی حل بُحران اتوریته پدید آمده را آشکار می کنند و موقعیت پریشان «نظام» را در برابر چشم توده‌ی مُعترض و در کمین به نمایش می گذارند. همزمان، این بخش با درنظر نگرفتن «مصلحت نظام» و انکار ناکارایی ابزارهای قهر مُستقیم در عقب راندن مردُم، تهدید شُعله ور شدن دوباره آتش از زیر خاکستر را برای حاکمیت مادی می کند.
نهیب و دستور ولی فقیه نظام توانایی پُر کردن شکاف را ندارد، همانگونه که سُخنان مُبهم و دوپهلوی او پیرامون «وارد شدن با برنامه و نقشه» هم کسی را از طیف یاد شده راضی نخواهد کرد. آخرین «نقشه» او یعنی، برون سپاری سرکوب و تبدیل بازار و صاحبان حرفه ها و مشاغل به عمله رایگان حاکمیت، با مُقاومت این صنف و گُستردگی حوزه برخورد به سختی شکست خورد و طرح محروم سازی زنان از خدمات دولتی، آموزش، بهداشت و درمان نیز با داشتن همان عوارض، سرنوشت بهتری نخواهد یافت.
بُن بست حاکمیت آنجا آشکار تر می شود که در نظر گرفته شود راه حلهای نرم افزاری آخوند خامنه ای در انتها همان نتایج راهکارهای سخت افزاری را به بار خواهد آورد. سوواستفاده حاکمیت از سُلطه خود بر امکانات اجتماعی برای اعمال تبعیض علیه بخشی از جامعه، تضادی که بین دستگاه حاکم و مردُم وجود دارد را پُر رنگ تر کرده، کشمکش را به داخل دستگاه های دولتی گُسترش می دهد و سرآخر انگیزه جامعه را برای دست زدن به اقدام علیه آن تقویت می کند.
تنها نُکته توجُه پذیر در سُخنرانی بی رمق آخوند خامنه ای، اشاره او به سیاسی بودن «رفع حجاب و مبارزه با حجاب» است. آری، مبارزه رهایی بخش زنان میهن بر دوش سیاست سرنگونی استبداد مذهبی حمل می شود، همچنانکه هیستری «عفاف و حجاب» رژیم ولایت فقیه را دُکترین قُدرت و ثروت حمل می کند.
برگرفته از ایران پرس نیوز
