الاهه بقراط
«انقلاب فرزندانش را میبلعد» جمله‌ای است که گئورگ بوشنر نویسنده آلمانی قرن نوزدهم از زبان ژرژ دانتون سیاستمدار انقلابی فرانسه در رمان «مرگ دانتون» بیان می‌کند. در همان سال‌ها فرانسیسکو گویا نقاش اسپانیایی نیز یکی از تابلوهای معروف خود، «ساتورن پسرش را میبلعد» آفرید؛ بر اساس یک اسطوره یونانی، کرونوس پدر زئوس از ترس سرنگون شدن توسط فرزندانش، آنان را می‌بلعید. هر دو داستان، بیانگر کسب و حفظ قدرت!
چه رمان و چه نقاشی و چه اسطوره اما همگی از واقعیت سرچشمه گرفته‌اند. انقلاب ۱۷۸۹ فرانسه و انقلاب ۱۹۱۷ روسیه و انقلاب ۱۹۷۹ ایران نه تنها مخالفان بلکه بسیاری از فرزندان‌شان را نیز برای کسب و حفظ قدرت بلعیدند.
گذشته از اقتضائات اجتماعی سده‌های ۱۸ و ۱۹ و ۲۰، نقش ایدئولوژی و اندیشه سیاسی را که بستر و راهنمای این سه انقلاب بودند نباید از نظر دور داشت. کوچکی و پیوستگی و ارتباطات جهان قرن ۲۱ اما پدیده‌ای برای دوران گذشته تصورناپذیر است و هرگونه همسان‌سازی تغییر و تحولات اجتماعی با آنچه در گذشته روی داده، ناشی از عدم شناخت جهان کنونی‌ست. اینکه ایده آزادی و عدالت همواره در جوامع بشری و تفکرات سیاسی مطرح بوده، امروز را نه به دوران باستان و نه قرون وسطا و نه چند قرن اخیر شبیه می‌کند! دهه ۸۰ و ۹۰ی‌های ایران به دلیل صرفا آزادیخواهی همانطور که به اسپارتاکوس یا بابک خرمدین شبیه نیستند قطعا به جمعیت دهه ۴۰ و ۵۰ و حتا ۶۰ و ۷۰ خورشیدی نیز شبیه نیستند بلکه متأثر از جهان پیرامون و دستاوردهای علمی و فنی‌ای هستند که تا چند دهه پیش وجود نداشت!
واقعیت اینست که جوامع بشری هر اندازه بر اساس پیمان‌ها بتوانند مناسبات بین خود را سامان دهند، باز هم عناصر مداخله‌کننده خرابکار می‌توانند به همزیستی و صلح آنها خدشه وارد کنند. نوع بدخیم ۴۴ ساله‌اش جمهوری اسلامی در خاورمیانه و نوع دیگرش کشورگشایی روسیه پوتین که حامل دی‌ان‌ای شوروی نیز هست.
امروز انقلاب ملی ایران از چنان خودآگاهی مدرن و به‌روز برخوردار است که بلافاصله هم در شعارهای مردم و هم در اقدامات آنها در داخل و خارج کشور بازتاب می‌یابد.
حالا این مسئولیت و وظیفه‌ی نیروهای سیاسی‌ست که با تکیه بر همین بستر خودآگاهی ملی با مردم و جهان به مراوده بپردازند و هم امروز و هم فردا به همگان اطمینان دهند که انقلاب ملی ایران بنا بر تجربه و ویژگی فراگیر خود، چون ملی و متکی بر ملت است و نه بر یک طبقه یا گروه مذهبی و قومی و جنسیتی و ایدئولوژی، نه تنها فرزندانش را نخواهد بلعید بلکه از آنجا که حامل دموکراسی و حقوق بشر است، مخالفانش را نیز زیر چتر حمایت خود می‌گیرد. همزمان اقلیت‌ها نیز برای تحقق حقوق خود، چه امروز و چه فردا، مسئول و موظف به رعایت قوانین دموکراسی هستند.
برگرفته از کیهان لندن
