تلاش برای قتل نویسنده برجسته، سلمان رشدی، تنها آخرین نمونهای است که نشان میدهد رژیم تروریست و جنایتکار در ایران برای خفه کردن آزاداندیشان تا کجا پیش خواهد رفت. حقیقتا این رژیم انقلابی با تمام موجودیت خود، الهامبخش چنین حملات شنیعی است.
از مدافعان حقوق بشر و مخالفان ایرانی تا شهروندان و مقامات خارجی، از ایالات متحده آمریکا تا فرانسه، از آرژانتین تا لبنان و سوریه، و تا خود مردم ایران آن هم به طور روزانه، جمهوری اسلامی مدتهاست که با کارزار خشونت و ترور خود، جهان را به گروگان گرفته است.
قدرتهای غربی با ادامه مذاکره، به این رژیم سرکش برابری اخلاقی دادهاند، و به این کارزار وحشیانه ترور که از بالاترین سطح رژیم فرمان میگیرد، جسارت و قدرت و شجاعت بخشیدهاند.
آقای رشدی نزدیک بود تاوان این سیاست ناشی از اشتباه محاسباتی را با جانش بدهد. اکنون که او در حال بازیابی سلامتش است، برایش بهبودی سریع و کامل آرزو میکنم و به فکر او و خانوادهاش در این زمان دشوار هستم. باشد که او به زودی و با تنی سالم، نزد کتابها و نوشتههایش که علاقمندان بسیاری دارد، باز گردد.
این حمله نفرتانگیز، تنها حمله به آقای رشدی نبود؛ بلکه حملهای به همه آزاداندیشان بود. این حمله، نماد ماهیت رژیمی است که به آن الهام بخشیده است. سرانجام وقت آن رسیده که جهان به صدای ملت ایران که مدتهاست نادیده گرفته شده، توجه کند و به آنها در مبارزهشان برای آزادی کمک نماید، و یکبار برای همیشه همچون حکومتی مطرود با این رژیم رفتار کند که خود همواره آن را به اثبات رسانده است.
رضا پهلوی
+++++++++++++++
The assassination attempt on celebrated author Salman Rushdie is only the most recent example of the extent the terrorist and criminal regime in Iran will go to silence its opponents. Indeed, this revolutionary regime’s very existence is what inspires such heinous attacks.
From human rights activists and dissidents to foreign officials and foreign nations from the United States to Argentina to Lebanon to Syria to France to the people of Iran on a daily basis, the Islamic Republic has taken the world hostage with its campaign of violence and terror for too long.
This brutal campaign, ordered by the highest levels of the regime, is emboldened, empowered, and encouraged when Western powers confer moral equivalency on this rogue regime by continuing negotiations with it.
Mr. Rushdie nearly paid for this miscalculated policy with his life. Now that he is seemingly recovering, I wish him a full and speedy recuperation and am thinking of him and his family in this most difficult time. May he soon return, healthily, to his books and writings, beloved by so many.
This contemptible attack was not just an attack on Mr. Rushdie but an attack on all free thinkers. It symbolizes the very essence of what the regime that inspired it stands for. It is time for the world to heed the long-ignored voice of the Iranian people and to once and for all treat this regime like the pariah that it has so consistently proven itself to be and aid them in their campaign for freedom.
Reza Pahlavi