سروده تورج آریامنش
میهنَم باز دِگَرباره جَوان خواهد شُد
چَشمه از کوه و بَرَش باز رَوان خواهد شُد
دشتِ خُشکیده و بیآبوگیاهَش اینبار
پُر و آکَنده زِ لال و اَرغَوان خواهد شُد
باز و شاهین و کَل و میش و بُز و آهویَش
میپَرَد، میچَرَد و باز دَوان خواهد شُد
نابِکاران تُهیمغزِ گُجَستَک اینَک
رَخت بَربَسته و تَرسان و نَوان خواهد شُد
سوگ و بیدادگَری زِ کشورَم خواهد رفت
چونکه بهرام و گَهِ نوشَهرَوان خواهد شُد
نامِ بیگانه بُرون میرَوَد و جایَش باز
پاپَک و رُستَم و گیو و اَردَوان خواهد شُد
بیگمان اَهرِمَنان باز فُرومیپاشَند
این سَرا جایگَهِ کِیخُسرَوان خواهد شُد
شیروخورشیدِ کُهَن، دِرَفشِ ایرانِ بُزُرگ
بازمیگَردَد و میهَن اَز گَوان خواهد شُد
تورجا هرگز ازاینگاه مَشو اَندُهناک
میهَن آباد و رَها و پُرتَوان خواهد شُد