مائیم که طعم تلخ حقایق چشیده ایم
بر جان خود بلای فروان خریده ایم
با آنکه از عنایت حق رنج برده ایم
خود را بدست رنج و ملامت سپرده ایم
ما اشگ شمع آتش در جان گرفته ایم
با درد ورنج و سوزش آن خو گرفته ایم
بی ترس و بیم در پی راستی بسر دوان
جان بر کفانه طریق صداقت گرفته ایم
پروانه ایم که در راه وصل یار
در جستجوی به هر شهر و هر دیار
درفکر کولبرانیم که از بهر لقمه نان
پای برهنه میروند تا فدا نمودن جان
و
اینانکه پیروان دروغ و ریا و قساوتند
پرورده های مکتب شوم امــا مــتـند
بیگانه اند و دشمن ایرانیان پاک
مزدور و سینه چاک ولی فقاهتند
چون محمل تجاوز وفسق و فجور و ظلم
هم خود فروش و مجری قتل و جنایتند
م. روشنی « سیروس» آبان 3758 ایرانی
